ၾကားေအာင္ေျပာမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္ဆိုျပီး
ေရေ၀ ေရလဲေတြ
လႊမ္းတာ ေကာတာေတြ
နံရံနဲ႔ ၾကမ္းျပင္ေတြ သိေအာင္သင္ေနတုန္း
ျမစ္လယ္ကေသာင္ေတြကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္ေနတုန္း
ကမ္းပါးယံေတြ တစ္ခုျပီးတစ္ခု
ျမစ္ထဲတိတ္တဆိတ္ ေပ်ာ္၀င္သြားသလို
ငါတို႔စိတ္လိုလက္ရမႈေတြဟာလည္း
မသိသူ မသိအားသူ
မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္သူ သိေသာ္လည္းဂရုမစိုက္အားသူေတြၾကားမွာ
တိမ္၀င္ေပ်ာက္ကြယ္သြားေနတယ္
အသိတရားေသာမွ မထြန္းကားရင္
အကၤ်ီဟာ အကၤ်ီပဲ
စကားလုံးေတြဟာ စကားလုံးေတြသက္သက္ပဲ
ျမစ္ဟာ ပင္လယ္ဆီ တိမ္တိမ္ေလး ေကြ႕၀ိုက္စီးဆင္းလာေနသလို
ငါတို႔ တိမ္တိမ္ေလး မေတြးမိၾကဖို႔
ေကြ႕၀ိုက္ျပီး မေတြးမိၾကဖို႔ လိုအပ္လာတယ္
ေျမကို ေျမလို႔ပဲျမင္ရင္
ေျမဆီကရွိသမွ် အကုန္ထုတ္ယူမိမယ္
ျမစ္ကို ျမစ္လို႔ပဲျမင္ရင္
ျမစ္ဆီက ဘာရမလဲ စဥ္းစားဦးမွာပဲ
အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာေတြ
ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ထုံးတမ္းစဥ္လာေတြ
အားလုံးကို ထည့္မစဥ္းစားရင္ေတာင္
ဒီျမစ္ကေတာ့ ျမစ္တစ္စင္းသက္သက္မဟုတ္ဘူးဆိုတ့ဲ
အသိတရားတစ္ခုေတာ့ ရွိဖို႔ေကာင္းျပီ
ေန႔စဥ္စား၀တ္ေနေရး ပရိေဒ၀ေတြၾကား
ျမစ္ဟာ ခုစရာ တုံးမဟုတ္ဘူးဆိုတ့ဲ
အသိတရားတစ္ခုေသာ္မွ ထြန္းကားမလာေတာ့ရင္....။ ။
လူစိုး
(ေအာင္ပင္လယ္မဂၢဇင္းမွာ ပထမဆုံးပါခ့ဲတ့ဲ ကဗ်ာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကဗ်ာကိုပဲ သမဂၢကလုပ္တ့ဲ ဧရာ၀တီပြဲေလးတစ္ခုမွာ သြားရြတ္ဖူးပါတယ္။ အမွတ္တရေတြ အမ်ားၾကီးနဲ႔ကဗ်ာပါ။)
No comments:
Post a Comment