ပိုျပီးေကာင္းလာမလားလို႔ကိုယ့္ပင္စည္ကိုယ္ ဓားနဲ႔ထစ္ခ့ဲတာလည္း
အနာတရေတြသာ အဖတ္တင္
ပြင့္ဖူးေတြေ၀မယ့္
ေႏြဦးနဲ႔ေတာ့ အလွမ္းေ၀းေနတုန္း..
အဓိပၸါယ္ေတြျပည့္ေနတ့ဲအခန္းကို
ေဇာက္ထိုးမိုးေမွ်ာ္ လုပ္ခ့ဲျပီးျပီ
ႏွစ္ကာလမ်ားစြာကို
“၀ိ”တစ္ခုတည္းန႔ဲ လုပ္စားခ့ဲျပီးျပီ
ခံစားခ်က္ေတြအေၾကာင္းေျပာရင္
ငါ့အသံဟာ ေဒါသေၾကာင့္
မာထန္ေနတုန္း
တစ္ငါတည္း ငါေနခ့ဲတ့ဲ
---ငါ---
အခုထိလည္း ငါ တုန္း
မေလွ်ာ့ႏိုင္ေသးဘူး။ ။
လူစိုး
No comments:
Post a Comment