အခုေတာ့ ယႏၲရားထဲက ေခြးသြားစိတ္ကေလးတစ္ခုေတာင္ ျဖစ္ခ်င္စိတ္မရွိေတာ့ပါဘူး။
စနစ္ကို ဒါမွမဟုတ္ ဝါဒကို တစ္ဖက္လမ္းက အသုံးခ်ရုံသက္သက္ အယုံသြင္းျပီး လိမ္ညာခိုင္းစားတ့ဲ လူနည္းစုေကာင္းစားေရးမွာ ဦးေဆြးဆံျမည့္ မထမ္းရြက္ႏိုင္ေတာ့ပါ။
ကြ်န္ေတာ့္ကို ေဆးေလာကအေၾကာင္း ဆရာဝန္ေလာကအေၾကာင္း ေရးသူလို႔ပဲ သိေနသူေတြကို ေတာင္းပန္ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္က ကြ်န္ေတာ့္နည္းကြ်န္ေတာ့္ဟန္နဲ႔
တပ္မေတာ္ထဲက ကိုယ္က်ိဳးရွာအတၲသမားေတြကို ေျဗာင္ကန္႔ကြက္သူပါ။
အမ်ိဳးသားေရးကို ခုတုံးလုပ္ျပီး ႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕ အေျခခံအခြင့္အေရး တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ ဘဝလုံျခံဳမႈေတြ ခ်ိဳးေဖာက္ဖ်က္ဆီးေနတာေတြကို ကြ်န္ေတာ့္တတ္ႏိုင္သေလာက္ အစြမ္းေလးနဲ႔ အစဥ္တစိုက္ ကန္႔ကြက္ေနခဲ့သူပါ။
ကြ်န္ေတာ္က ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို လိုလားတ့ဲ လစ္ဘရယ္တစ္ေယာက္ပါ။
တိုင္းျပည္ကို အသက္ေပးျပီး ခ်စ္မယ့္ေနရာမွာ လူသတ္လက္နက္ေတြ ကိုင္ျပီး ေရွ႕တန္းစစ္စခန္းမွာ ထြက္တိုက္ရဲမွလို႔ ကြ်န္ေတာ္ လုံးဝ မယူဆပါ။
ဝါဒမိႈင္းေတြၾကားက ထိုးထြက္လာခ့ဲသူပါ။
လူတန္းစားအလႊာအသီးသီးက အခြင့္ထူးခံပုဂိၢဳလ္ေတြရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္မႈနဲ႔ အခ်ဳပ္အျခာကို ကာကြယ္ခ်င္စိတ္မရွိလို႔ မ်ိဳးမခ်စ္တ့ဲ မ်ိဳးမစစ္လို႔ သတ္မွတ္ၾကမယ္ဆိုရင္လည္း ကြ်န္ေတာ့္တစ္ေနရာစာ အုပ္တစ္ခ်ပ္ကို လွပ္ထားေပးၾကပါ။
ဒီလိုမွ မဟုတ္ရင္လည္း ဒီစကားလုံးေတြကို အဓိပၸါယ္အသစ္ ျပန္လည္ျပဌာန္းေပးပါ။
၁ ႏိုင္ငံေတာ္
၂ ႏိုင္ငံသား
၃ စနစ္
၄ အမ်ိဳးသားေရးစိတ္ဓာတ္
၅ တပ္မေတာ္
၆ ျငိမ္းခ်မ္းေရး
၇ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ
၈ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္
၉ ျပည္ေထာင္စုမူ
လူစိုး
No comments:
Post a Comment