ေခ်ာင္ထိုးခံရတ့ဲ ရထားတစ္စင္း မခုတ္ေမာင္းတတ္ေတာ့သလို
အိမ္ထဲအေနၾကာတ့ဲ ဓားတစ္လက္ မျပတ္သားေတာ့သလို
ၾကား ၾကားတ့ဲအတိုင္း ျမင္ ျမင္တ့ဲအတိုင္း
မႏူးဘဲ ည့ံေနခ့ဲေပါ့
ၾကိဳးစားသမွ်က ေတြ႕ရဖို႔ ျမင္ေနခြင့္ရဖို႔
ေတြးသမွ်က ဘယ္မွာလဲ ဘာေတြလုပ္ေနလဲ ဒါေတြပဲ
ခုအေတြးက အရင္အေတြးကုိ သတ္သလိုမ်ိဳး
ခ်ိဳျမိန္ေသာ ဒုကၡကိုမွ အပိုင္ရလုိသူ
ငါဟာ
နာက်င္စရာမရွိေတာ့သူ
စိတ္ပူပန္တတ္သူ
ထုံက်င္ထိုင္းမိႈင္းသူ
ဘာကိုမွတန္ဖိုးမထားတတ္ေတာ့သူ
သံသယၾကီးသူ
အားနည္းသူ
အစြယ္က်ိဳးသူ
မင္းစိတ္ (မင္းအဆိပ္)နဲ႔ ရူးေနသူပါ။ ။
လူစိုး
No comments:
Post a Comment