ေခတ္သစ္ကၽြန္

တစ္ေန႔က က်ေနာ့္ေဆးခန္းေလးကို ရင္က်ပ္ပန္းနာနဲ႔ လာျပေနက် လူနာတစ္ေယာက္ လာပါတယ္။ သူတို႔လင္မယားက သမီးကေမြးတဲ့ ေျမးမေလးနဲ႔ သုံးေယာက္ သဲကြင္းေခၚတဲ့ ေရႊေပါက္ကံအ၀င္၀က ငမိုးရိပ္ေခ်ာင္းေဘးမွာ ေနၾကသူေတြပါ။ သူတို႔က သဲေလွေမာ္ေတာ္နဲ႔ တစ္ေန႔ကို ႏွစ္ေခါက္ ေခ်ာင္းအတိုင္း ျမစ္သုံးခြဆုံနားက ရန္ကုန္ေသာင္မွာ သဲသြားစုပ္တဲ့အလုပ္ကို ေန႔စဥ္လုပ္ၾကသူေတြပါ။ သူတို႔ မိန္းမေတြကလည္း သဲထမ္းေက်ာက္ထမ္းအလုပ္ ၀င္လုပ္ၾကသူေတြပါ။ သူတို႔သူေဌးပိုင္တ့ဲကြင္းထဲမွာပဲ တစ္ျခားအလုပ္သမားေတြနဲ႔အတူ ဆယ္ေပပတ္လည္ေလာက္ တဲေလးေတြ ထိုးျပီးေနၾကပါတယ္။ သူေရာဂါျပန္ျဖစ္တဲ့ညက သဲေမာ္ေတာ္ဆိုက္ျပီး ကမ္းေပၚစုပ္တင္ျပီး တဲျပန္အိပ္ၾကေတာ့ပဲ ည ၁၂နာရီေလာက္ ရွိေနပါျပီ။ တစ္နာရီေလာက္မွာ သူေဌးက ဘိလပ္ေျမကားေရာက္တယ္။ ညတြင္းခ်င္း အျပီးခ်ရမယ္ဆိုျပီး လာႏိႈးပါသတ့ဲ။ အဲဒီအလုပ္က ေတာင္ဒဂုံမွာပါ။ ဒါနဲ႔ ထလိုက္သြားျပီး ဘိလပ္ေျမအိတ္ ၁၀၀၀ကို ထမ္းခ်လိုက္တာ လင္းခါနီးမွပဲ ျပီးပါတယ္။ မိုးလင္းေတာ့ က်ေနာ့္ဆီ ေရာက္လာတ့ဲအခါ သူ႔လက္ေတြက ေပါက္ျပဲျပီး ေရာင္ကုိင္းေနတာပါပဲ။ ဒီထက္ဆိုးတာက သူ႔ရင္ဘက္ႏွစ္ခုလုံးကေန ရင္က်ပ္လို႔ ထြက္ေနတ့ဲ ရႊီ ရႊီ အသံက နားက်ပ္မတတ္ဘဲကို အတိုင္းသားၾကားေနရတာပါ။ က်ေနာ္လည္း က်ေနာ့္မွာရွိတဲ့ ေဆး၊ က်ေနာ္တတ္သေလာက္ ပညာေလးနဲ႔ ၾကိဳးစားေပးလိုက္တာ နာရီ၀က္ေလာက္မွာပဲ သူနည္းနည္းေတာ့ သက္သာလာျပီး စကားကို ေလသံတစ္ဆက္တည္း ေျပာႏိုင္လာပါတယ္။ သူက်ေနာ့္ကို ေမးတာ တစ္ခုတည္းပါ။ သူ႔လက္ေတြ အေရာင္က်ဘယ္ေတာ့ က်မလဲတ့ဲ။ သူ ဒီည ေမာ္ေတာ္ျပန္လိုက္ရမွာမို႔ပါ။ က်ေနာ္သူ႔ကို ေနာက္တစ္ေခါက္ ဘိလပ္ေျမေတြသယ္ရင္ ႏွာေခါင္းကို အ၀တ္နဲ႔ လုံေအာင္စည္းဖို႔၊ ျမစ္ျပင္ထဲ ညေတြဆို အရမ္းေအးတာမို႔ ညဖက္တစ္ေခါက္ကို မလိုက္ဖို႔ ေျပာတာေတြ သူမၾကားပါဘူး။ သူ႔မိန္းမကို က်ေနာ္ ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းျပပါတယ္။ ရင္က်ပ္ပန္းနာသမားက အမႈန္ေတြ၊ အေအးဒဏ္ေတြကို မခံသင့္တဲ့အေၾကာင္းေတြကိုေပါ့။ သူ႔မိန္းမက က်ေနာ့္ကို ျပန္ေျပာသြားတ့ဲစကားက "သူ႔၀င္းထဲေနျပီး သူ႔အလုပ္ လုပ္ေနရတာဆရာ၊ မတတ္ႏိုင္ဘူး" တ့ဲ။
ဘယ္သူက တတ္ႏိုင္ပါသလဲ။
သူ႔ေရာဂါနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး မွာတာေတြကိုေတာင္ သူတို႔ လက္မခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ခက္ခဲပင္ပန္းၾကီးစြာ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းေနၾကသူေတြကို အလုပ္ရွင္ဆိုတာ အလုပ္သမားကို အလုပ္ခ်ိန္အတြင္းပဲ ပိုင္တယ္။ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အေျခခံအခြင့္အေရးေတြက ဘာေတြပါလို႔ေျပာဖို႔ က်ေနာ္ေတာ့ မတတ္ႏိုင္ပါ။ သူတို႔ သာေရး နာေရးကအစ အရာအားလုံးကို တာ၀န္ယူထားတဲ့ သူတို႔အလုပ္ရွင္ သူေဌးက သူတို႔အတြက္ ေနစရာ အလုပ္ အားလုံး ဖန္တီးေပးထားတဲ့သူ ျဖစ္ေနေတာ့ ေနာက္တစ္ခါ သူရင္က်ပ္ျပန္တ့ဲအခါ က်ေနာ့္မွာ သူလိုအပ္မယ့္ ေဆးေတြ အဆင္သင့္ရွိေနေအာင္ စုေဆာင္းထားဖို႔ကလြဲလို႔ က်ေနာ္ ဘာမွ မတတ္ႏုိင္ပါ။ အျမဲတမ္း သူရင္က်ပ္လာတိုင္း က်ေနာ္က ကုေပးလိုက္ရင္ ေကာင္းသြားေနက်မို႔ ေနာက္တစ္ခါ က်ေနာ္ကုေပးျပီးရင္လည္း က်ေနာ္က ေကာင္းသြားမွာပါလို႔ မေျပာလည္း သူ က်ေနာ့္ကို ေကာင္းသြားမယ္မလား ဆရာလို႔ ေမးတဲ့အခါ ရင္က်ပ္ပန္းနာေရာဂါဟာ ဘယ္ေတာ့မွ အရွင္းမေပ်ာက္တဲ့အေၾကာင္း၊ သူ႔ေနာက္ဆက္တြဲေတြအေနနဲ႔ ဘာေတြျဖစ္တတ္တယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပဖို႔ က်ေနာ္ တတ္ႏိုင္ပါ့မလား က်ေနာ့္ကိုယ္က်ေနာ္ ျပန္ေမးေနမိပါတယ္။

လူစိုး